Morski wilk niczego się nie lęka! (Kadyks)

Jako, że niestety Hiszpanom nie przyszło do głowy, żeby uchwalać Konstytucję 3 Maja – albo chociaż Czwartego, por favor! – nasz (ludzi pracy) długi weekend trwał tylko wtorek.

Wykorzystaliśmy go więc na wycieczkę do Kadyksu – czyli białego miasta nad morzem. O, tu:

Upewniłam się dzięki temu wyjazdowi, że jestem 100% dziewczyną morza - jak poczułam ten zapach, wstąpiło we mnie życie!

Przejechaliśmy super wypasionym (i równie kosztownym) hiszpańskim pociągiem, choć o włos mały nawet tego byśmy nie mieli, bo Simona pojawiła się z wszystkimi biletami na 3 minuty przed odjazdem (po polsku nie rozumie, to mogę skarżyć;).

I - jak to powinno być - zaczęliśmy wycieczkę od kawy.

Tak pokrzepieni, mogliśmy rozpocząć marszrutę po mieście. 

Ku naszemu zaskoczeniu, marszruta trwała jakieś 15 minut i miasto się skończyło.

Nie szkodzi! Wypoczęliśmy intensywnie, zjedli smażone mariscos en adobo (czyli owoce morza lub ryba w takiej świetnej marynacie - pyszne!, jak wrócę to przypomnijcie mi, zrobię), zobaczyli katedrę

sprawdzili temperaturę morza (dla Włoszek - lodowata, dla Polaków - również z New Jersey - ciepła!ciepła!)

udokumentowali na potrzeby bloga różnokolorowych gaditanos, czyli mieszkańców Kadyksu

oraz świrniętych gaditanos

I pokontemplowali nasze morskie dusze.