Polska-Hiszpania-Afryka-Pol-ska!* (Ceuta)

*tribute to Big Cyc

Zgodnie z zapowiedziami, w sobotę wybrałam się z wizytą do jednego z dwóch hiszpańskich miast leżących na kontynencie afrykańskim, Ceuty. 

Ceuta jest półwyspem, ze wszystkich stron otoczonym morzem:

Jest też szczęśliwą posiadaczką klimatu idealnego, czyli ciepło chłodzone lekką morską bryzą (po raz kolejny zapach morza przypomniał mi o mojej szantowej tożsamości).

Szczęśliwie, prom nie bujał specjalnie, choć bujał, jak to potem odkryłam na zdjęciach:

Ten ląd po prawej to góra Gibraltaru, czyli z kolei jedynego angielskiego miasta na terenie Hiszpanii:

Podróżowałam też niejako w czasie, bo w Ceucie ostatnio byłam jako nastoletnia panna, pięć lat temu. Jednak widok z okna moich niezastąpionych przyjaciół jest niezapomniany:

W niedzielę, w ramach nietypowej convivencji, byliśmy na barbacoa en el campo, czyli grillu na polu (a raczej w lasku):

I zjedliśmy mnóstwo rodzajów pysznego mięsa (sprzedają tu specjalnie przygotowane na grilla - kolejna inspiracja kulnarna), które zapiliśmy piwem i tinto de verano (czyli wino na zimno, z czymś a la woda gazowana).

Żeby zupełnie już rozwścieczyć biednych mieszkańców dalekich, północnych krajów, późnym popołudniem pobiegliśmy jeszcze na plażę.

Poniżej, obnoszona przez obnośnego sprzedawcę "Witamina!", inspiracja dla potencjalnych plażowych handlowców:

Natomiast na kolację (albo raczej na dobicie - tylko kogo?), zjedliśmy camperos, czyli ceutiański przysmak:    bułka, która ma w środku WSZYSTKO (serca kurcząt, szynkę, ser, smażone jajo, majonez, boczek, itd, itp.):

Tak właśnie żyje się w Ceucie. WYBACZCIE!!!