Dokąd zmierzasz? (Kordoba.)

Z przyczyn wielorakich, których nie będę tutaj wyłuszczać (zainteresowanych odsyłam do źródeł), w każdym razie żałuję tego posunięcia i gdybym mogła cofnąć czas, zacząć od nowa, otrzymać nową szansę, postąpiłabym inaczej - większość wizyt z toplisty "Miejsca, które trzeba zobaczyć w Andaluzji", zostawiłam na sam koniec mojego tu pobytu. 

Dlatego ostatnie podrygi są wyjątkowo intensywne. 

Wczoraj wstałyśmy więc z Fede skoro świt, by wyruszyć znanym już nam, lecz wciąż zaskakującym dla polskich turystów pod względem prędkości, jakości i ceny, pociągiem do znanego na cały świat, zbudowanego na trzech kulturach miasta -- Kordoby. 

 (to tylko takie migawki na pohybel PKP)

Zacznijmy od kawy. 

Muszę przyznać, że Kordoba mnie zachwyciła:

cienistymi uliczkami Dzielnicy Żydowskiej (specjalnie wąskie, po to aby budynki dawały cień + wzmacniający efekt znanych już nam zacieniaczy) 

Nawet nie wiesz kiedy i w ciebie ktoś wyceluje obiektyw

                                        (Callejuela de las Flores, czyli Kwiatowa Uliczka)

kościołem Św. Nikolasa 

słynnymi kordobańskimi ukwieconymi patiami (w maju odbywa się Festiwal Patiów - niestety spóźniłyśmy się o jakiś miesiąc)

Oczywiście i najsampierw, przesławną Katedrą-Meczetem. Jest to niesamowite miejsce: zbudowany na gruzach wizygockiej (=chrześcijańskiej) świątyni wspaniały, ogromny meczet. Gdy w XV wieku władza nad tymi terenami wróciła do katolickiego króla, dokonał on ceremonii oczyszczenia świątyni i od tej pory służy ona chrześcijanom. Efekt jest przedziwny: kaplice Maryi i świętych w otoczeniu typowo arabskiej architektury, a na dokładkę różnej maści turyści wałęsający się pośród podręcznikowego lasu kolumn 

Takie to cuda jest w stanie stworzyć człowiek dla wyższego celu: 

Podziwiamy teraz Mezquitę (Meczet) z zewnątrz:  

proszę zwiedzających o zwrócenie uwagi na różnorodność łuków!

Oraz ślubna ekipa, którą bezczelnie wykorzystałam w celach estetycznych - elegancko ubrani, w porządnym otoczeniu -- będą się dobrze prezentowali na Blogu

No i macie tu jeszcze Bramę Mostową, która mnie w ogóle nie zachwyciła, ale żeby potem nie było, że się nie staram i pomijam: 

Pijemy wodę, żeby potem nie było, że specjalnie mdlejemy, by pobyć sobie na hiszpańskim pogotowiu czy też wpadać w ramiona hiszpańskich fircyków

I pożywiamy się kordobańskim salmorejo (nie udało się spróbować innego tutejszego przysmaku - byczego ogona - innym razem)

PS 

Dokąd idziesz? (Donde vas)

Nie wiem. 

P